Sokak lambası altında başladı herşey…O gençken tüm herkesin kendisinden imrendiği ve yaşamı boyunca hiç sıkıntı çekmemiş hatta bol ve rahat bir hayatın içinde geçirmiş bir adamdı. Hem çalışırdı hem de aslında hayatta eğlence de şart sözünü ideolojisinden hiç ama hiç çıkartmamış ve dahi her daim bu sözü uygulamaktan kaçmamaya da ideolojisinin gereği olarak yerine getirmiştir. Hiçbir zaman kendisinden taviz vermeyen bu adam hayat rolünün endişe verici yönlerini de gözden kaçırmama-maya çalışan bir adamdı halbuki. Kimi için cimri diye tabir edilse de bu bazı bazı rol idealitesinde gerçeği yansıtmayacak kadar reddedilebilir bir olgu olarak sayılabilirdi. Her insan hayatında bazı yönlerinde kotu zamanlar geçirebileceği gerçeği yadsınamaz.

O durumuyla herkesi şaşaalı hayat entegrasyonunu yansıtmış ancak geçmişi gibi şaşaalı hayatı kalmamıştı. Sokak lambalarıyla akraba olmuştu. Kapı kapı gezip yiyecek dilenmeye utanırken yine de çöpte duran yiyecek artıklarını yiyerek hayatını geçiriyordu. Bu onun zor durumunun en nitelikli göstergesiydi. O ibretlik olan hayatını geri kazanmaya da çabalamıyordu. Gerçek dünyada insanlar onun gözünde şuan cimri olduğu gerçeğin bir timsali ile bilmek istiyordu. Ve bir gece artık 10 koca yılı sokaklarda yaşayan gençliğin sonuna geldikte yürüyordu sokaklarda. Birden arkasında takip edildiğini hissetti. O gece sokak lambaları bir başka esiyordu gecenin insan gölgelerine. Bir gölgenin korkuttuğu yürek rüzgarın estiği yönü doğruya ve hatta bazen yanlışa yönlendirebiliyordu. Ve takip edenin kim olduğunu öğrenmek için bir çıkmaza gitti döndü ve arkasında bir gölge vardı.

Gölge Sokak Lambası Altında Sordu

Gölge: Beni tanımadın mı

Adam: Sen de kimsin tanımadım kimsin sen niye beni takip ediyorsun!?

Gölge: Beni hatırlaman gerekir!

Adam: Hatırlamadım dedim ya beni takip etmeyi bırakır mısın ben bir garibanım kimsenin benimle bir alıp veremediği olmaz.

Gölge: Geçmişinim….!!

Adam: Sen ne diyorsun? Benim geçmişim falan yok git buradan çabuk

Gölgenin kim olduğunu anlayamamıştı. Ancak merak ediyordu tabi ve;

Adam: Söylermisin sen kimsin! Sen kimsin?

Gölge: Benim efendim yardımcınız sizin hep yanınızdaydım!

Adam: Ne diyorsun Ne..! Veysi bey siz misiniz!?

Veysi bey: Evet efendim benim ve sizi bulmam hiç kolay olmadı ve buldum efendim

Adam: Çek git buradan senin bana acımana ihtiyacım yok ..! Git buradan

Veysi bey: Efendim ben size bir haber vermek için geldim sizi dolandıranlar yakalandı mal sahibi olarak aranıyorsunuz biraz geç hemde 10 yıl geç oldu ancak efendim oldu

Adam: Ne….! Sen ne diyorsun

Diye ağlar adam ve yılların sokaklardaki biranda yükselecekti ve tekrar şaşaalı günlerine geri dönme şansını elde edecekti

Ağlıyordu ağlıyordu

Veysi bey: Efendim ağlamayın lütfen

Adam: Nasıl ağlamam Veysi..! Ben çok çile çektim ve bu haber çok çok çok çok ama çok nitelikli oldu. Veysi bey hemen evsiz barksızlara yurtlar açalım doyuralım okutalım iş verelim iş açalım hemen hemen hemen hemen…!!!

Diye ağlar adam hüngür hüngür..!

Ve Veysi bey de ağlar gözyaşını tutamaz…

O eski şımarık burnu havada Adam yoktur ortada işte…